Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gorlicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogusław Gawlik

Protokolant: st.sekr.sądowy Elżbieta Kwiatkowska

w obecności -- Prokurator --

po rozpoznaniu dnia 01. 10. 2018 r. na rozprawie

sprawy karnej oskarżonego

S. S.

ur. (...) G. s. J. i A. zd. P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 5 lutego 2018 roku w miejscowości K. powiatu (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,46 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził czterokołowca marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym,

tj. o przestępstwo z art. 178a §1 kk

I.  oskarżonego S. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu występku z art.178a §1 kk i za to na mocy powołanego przepisu ustawy wymierza mu karę grzywny w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych tj. grzywnę w kwocie 800 (osiemset) złotych ,

II.  na mocy art. 42 §2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat na poczet którego to środka na mocy art. 63 §4 kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 05. 02. 2018 r. do dnia 15. 10. 2018 r.

III.  na mocy art. 43a §2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne, zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwoty 5 000 (pięć tysięcy) złotych,

IV.  na zasadzie art. 624 §1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

sygn. akt II K 91/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15. 10. 2018 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 05. 02. 2018 r. służbę w patrolu zmotoryzowanym pełnili funkcjonariusze KPP w G. M. L. oraz Ł. K.. Ok. godz. 16. 45 w miejscowości K. k. G. zatrzymali oni do kontroli drogowej pojazd typu czterokołowiec (...) nr rej. (...), którym kierował oskarżony S. S., nie posiadający hełmu ochronnego podczas jazdy. Do zatrzymania doszło w rejonie skrzyżowania drogi powiatowej relacji K. –L. z drogą wojewódzką W 993. Oskarżony poruszał się drogą powiatową.

S. S., kierując w/w czterokołowcem znajdował się w stanie nietrzeźwości, co potwierdziło ogólne badanie na miejscu i późniejsze przeprowadzone po przewiezieniu do KPP w G..

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego S. S. k. 8-9, 51; zeznania świadka Ł. K. k. 4, 52

W wyniku badania na miejscu stwierdzono 0,39 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godzinie 16. 47. Z kolei po kolejnych badaniach urządzeniem alkomat stwierdzono u oskarżonego 0,46 i 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, odpowiednio o godzinie 17. 17 i 17. 19.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego S. S. k. 8-9, 51; zeznania świadka Ł. K. k. 4, 52; protokoły na zawartość alkoholu z wynikami badania k. 1 i 2;

Oskarżony S. S. (mieszkający w K.) podczas wykonywania prac związanych z odśnieżaniem domu, w godzinach od ok. 15. 00 do 16. 30 spożywał piwo, wypijając w tym czasie ok. 2,5 puszki tegoż alkoholu. Z uwagi na to, iż skończyły mu się papierosy postanowił udać się w/w pojazdem do sklepu, oddalonego od jego domu ok. 800 metrów. Wracając z tego sklepu został zatrzymany do kontroli jak wyżej .

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego S. S. k. 8-9, 51; zeznania świadka Ł. K. k. 4, 52 na okoliczność zatrzymania

W akcie oskarżenia S. S. zarzucono to, że w dniu 5 lutego 2018 roku w miejscowości K. powiatu (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,46 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził czterokołowca marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym tj. przestępstwo z art. 178a §1 kk.

Oskarżony S. S. przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, jak w ustalonym stanie faktycznym. W szczególności wyjaśnił skąd i dokąd jechał oraz kiedy, jaki oraz w jakiej ilości alkohol spożywał. Wyjaśnił także m. in., że nie miał żadnych oznak, kierując quadem, iż może znajdować się pod wpływem alkoholu a był przekonany, iż tenże na skutek prac „zeszedł” z jego organizmu.

Przed sądem podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Dodał wówczas, iż obrabia gospodarstwo rolne z teściem , który mieszka obok i który posiada prawo jazdy na traktor. Mieszka z córką i żoną, która posiada prawo jazdy.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zasadniczych kwestiach, w szczególności czasu i ilość spożytego alkoholu, w relacji do czasu badania na jego zawartość, co znajduje potwierdzenie w protokołach badania a także zeznaniach funkcjonariusza policji, który zatrzymał oskarżonego.

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariusza Ł. K., które są zgodne, logiczne i znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale.

Reasumując, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał pełne podstawy do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu występku z art. 178a §1 kk, skoro kierował pojazdem typu czterokołowiec drogą publiczną a wyniki badania przeprowadzone niezwłocznie po zatrzymaniu wskazują na stan nietrzeźwości (o którym mowa w art. 115 §16 kk).

Wymierzając oskarżonemu karę jako okoliczność łagodzącą uwzględniono fakt niekaralności oskarżonego za przestępstwa i wykroczenia drogowe (k. 17 i 49). Uwzględniono również stopień stanu nietrzeźwości (także przy orzekaniu środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów) oraz dość trudną sytuację rodzinno-finansową oskarżonego, która jednocześnie była podstawą od zwolnienia go na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania. Oskarżony pozostaje na utrzymaniu żony, sprzedającej w sklepie a ma na utrzymaniu jeszcze małoletnią córkę. Posiada oskarżony dość duży dom o powierzchni 230 m ² oraz działki budowlano-rolne o powierzchni ok. 2 ha, gdzie prowadzi gospodarstwo rolne, w którym pomaga mu teść, mieszkający obok. Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na minimalną kwotę 10 złotych. Jednocześnie orzeczono obligatoryjny środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, na minimalny okres 3 lat (z zaliczeniem zatrzymania okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia zdarzenia) a także obligatoryjne świadczenie na rzecz FPP i PP w wysokości minimalnej 5 tys. złotych.

W ocenie sądu brak było dostatecznych podstaw do warunkowego umorzenia postępowania, o co wnosił obrońca. W sprawie nie można bowiem przyjąć aby społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie była znaczna. Istnieją bowiem argumentu przeciwko takiemu twierdzeniu. Jakkolwiek stan nietrzeźwości oskarżonego nie był jakiś bardzo duży (co uwzględniono przy wymiarze kary i środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów) ale jednocześnie nie był także bardzo mały albowiem wynosił prawie 2-krotność stanu nietrzeźwości tj. o tyle przekraczał granicę minimalną 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Ponadto i przede wszystkim oskarżony prowadził pojazd w bardzo bliskiej odległości czasowej od zakończenia spożywania alkoholu tj. zdecydował się na jazdę w niecałą godzinę po zakończeniu spożywania piwa, co świadczy o tym, iż musiał zdawać sobie sprawę, że znajduje się w stanie nietrzeźwości i działał z pełną świadomością łamania przepisów. Kompletnie nie przekonuje argumentacja oskarżonego, iż nie miał żadnych oznak, iż może być pod wpływem alkoholu, nawet biorąc pod uwagę kwestię, że pił alkohol w czasie wykonywania prac fizycznych. Powszechnie bowiem wiadomo, iż wydalanie alkoholu z organizmu zajmuje przynajmniej kilkanaście godzin. Argumentacja oskarżonego mogłaby być teoretycznie zasadna jedynie w sytuacji, gdyby wypił znacznie mniejszą ilość piwa.

Również podnoszony przez obronę argument, że oskarżonemu jest potrzebne prawo jazdy albowiem czeka go operacja kręgosłupa (przedłożone zaświadczenie k. 50) nie jest wystarczającą podstawą do odmiennego twierdzenia albowiem nie te okoliczności decydują o ocenie społecznej szkodliwości czynu. Ponadto żona oskarżonego posiada prawo jazdy oraz teść, mieszkający obok.

Także oskarżony nie przedstawił żadnego zasadnego argumentu, że istniały jakieś szczególnie ważne powody, że „musiał” kierować w takim stanie, bo za taki bynajmniej nie można uznać potrzeby udania się do sklepu po zakup papierosów.

W ocenie sądu orzeczona kara i zastosowane środki są adekwatne do całokształtu okoliczności oraz oddają stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i zakres jego winy.